آه ای بهار عاشقی
ای غریب ناکجا.
آی ای نسبم صبحگاه من
این منم در این غروب بی کسی
(دریچه آه می کشد
تو از کدام راه می رسی.؟)۱
آی.
قصه های جز خدا کسی نبود!
غریبه ام در این سرا
نگاه کن به شعر من.
نگاه تو چه مست می کند مرا
آی ای طلوع هر پگاه من
در این غروب نا کجا
نیامده چه زود می روی.
آفتاب من.!
شاعر : عینک
۱: تضمین شده از هوشنگ ابتهاج
درباره این سایت